نام کتاب: خاطرات انحطاط و سقوط
نویسنده: فضل‌اله مهتدی صبحی
ناشر: نشر علم
محل نشر: تهران
سال نشر: ۱۳۸۴
دانلود کتاب انحطاط و سقوط
معرفی کتاب:
طی سال‌های بعد از شهریور۱۳۲۰ مبارزه بر ضد بهائیت بالا گرفت و برای خود ادبیات ویژه‌ای را در متون فارسی از مطبوعات گرفته تا کتاب‌ها و جزوات تشکیل داد. ردیه نویسی‌ها و خاطرات بخشی از آن‌ها بود. اندکی بعد این کار با نظم و ترتیب جدی‌تری دنبال شد و کسانی به طور خاص در پی بازگرداندن بهائی‌ها به آیین اسلام بودند.
البته بخشی از ادبیات ضدبهائی مربوط به دوران شکل‌گیری آن در آغاز حکومت ناصری است. درباره این ادبیات در فارسی کمتر نوشته‌ای به چشم می‌خورد. آن طرف هم هرچه منتشر می‌شود از بهائی هاست که کمتر به این مباحث میپردازند .از حق هم نباید گذشت که فرقه بهائیت بهترین خاطراتش در جذب افراد و همزمان بدترین آن‌ها در بیرون رفتن آنان از بهائیت است. فکر نمی‌کنم در هیچ آیینی این قدر سریع کسانی جذب شوند و با همان سرعت بلکه بالاتر از آن، از آن فرقه درآیند و بیرون روند. اگر کسی مطبوعات یکی دو دهه پیش از انقلاب را ورق بزند خواهد دید که چه قدر بهائی با عکس و مشخصات در مطبوعات اعلام انزجار از فرقه بهائیت کرده‌اند. شاید هزاران نمونه را در نشریه ندای حق بتوان یافت که آن زمان توسط سیدحسن عدنانی چاپ می‌شد. شنیدم که پرونده‌های این قبیل افراد را هم مرحوم آقای حلبی جمع‌آوری کرده و در کتابخانه آستانه قدس به ودیعت نهاده است. ای کاش آن اسناد هم چاپ می‌شد؛ اما در مطبوعات مذهبی حدود سی مقاله و خاطرات فراوانی در رد بهائیت چاپ شد. نشریه آیین اسلام از آن جمله بود. مرحوم حاج سراج انصاری هم سلسله مقالاتی تحت عنوان بهائی کیست داشت و دیگران؛ اما آنچه در آن زمان جالب توجه بود، خاطرات شماری از سران بهائیت بود که برگشته بودند و به تدریج خاطرات خود را در مجلات دینی به چاپ می‌رساندند. یکی از این‌ها فضل‌اله مهتدی صبحی بود که خاطراتش هم در نشریات چاپ شد و هم به صورت کتاب. دیگری هم عبدالحسین آیتی بود که او هم در نگارش در رد بهائیت آن هم بر اساس خاطراتش تلاش زیادی کرد. صبحی و پدرش از نزدیکان عبدالبهاء یعنی بانی بهائیت (پس از علی‌محمد باب که بانی بابیت بود و صبح ازل ادامه دهنده راهش و عبدالبهاء از نیمه راه همه چیز را به نام خود ثبت کرد) بودند و به او و مرام بهائیت خدمت کرده بودند.
آنچه اکنون چاپ شده خاطرات همان صبحی است که در شکل و شمایل جدید عرضه شده است. مقدمه‌ای به عنوان پیش نوشتار دارد که شرحی است از جریان صوفیه و چگونگی شکل‌گیری مذهب شیخیه توسط شیخ احمد احسایی و بعد هم درآمدن بابیت از دل آن و تغییر شکل آن به صورت بهائیت و بعد هم شرح حال عبدالبهاء و عباس افندی و شوقی افندی و برخی دیگر از انشعابات آن. باید همین جا عرض کنم که در این باب هنوز هم یک صد و پنجاه صفحه نخست کتاب بهائیان محمدباقر نجفی عالی است. پس از آن شرح حال صبحی آمده و تصویری از او در بچگی و بعد هم زندگی‌نامه‌اش و این که چه سال‌هایی در خدمت بهاء و بهائیت بوده است.
