رهبران بهاییت

رهبران بهاییت (به ترتیب زمان)

علی‌محمدشیرازی ملقب به باب

علی‌محمدشیرازی ملقب به باب، (۱ محرم ۱۲۳۵ در شیراز – ۲۷ شعبان ۱۲۶۶ در تبریز)، روحانی، نویسنده و نظریه‌پرداز ایرانی و شارع آئین بابیه بود. با اتمام هزاره اول پس از آغاز غیبت حجت بن الحسن العسکری (عجلّ الله تعالی فرجه الشریف)، امام دوازدهم شیعیان، وی جنبش باب را در ایران بنیان گذاشت و پیروانی از تمامی اقشار و اصناف جامعه و از مناطق مختلف ایران را به خود جذب کرد. به گفته برخی او ادعای نیابت امام زمان و در مقطع دیگری ادعای ظهور را داشت. بهائیان او را مبشر آیین بهائیت می‌دانند. او خود را بشارت دهندهٔ دینی دیگر که قرار بوده پس از او از طرف خداوند توسط «من یظهره‌الله» فرستاده شود، معرفی کرده‌است و او به کرّات در آثار خود به ظهور «من یظهره‌الله» اشاره می‌کند. پس از او افراد بسیاری ادعا کردند من یظهره الله‌اند. به اعتقاد بهائیان، من یظهره‌الله همان میرزا حسینعلی نوری است که او را بهاءالله می‌خوانند. باب شش سال بعد از آغاز جنبش بابی، در تبریز به فرمان امیرکبیر تیرباران شد. از القاب وی می‌توان به «نقطه اولی» و «مبشر امرالله» و «سید ذکر» اشاره کرد.

میرزا حسین‌علی نوری  شهرت یافته با لقب  بهاءالله

میرزا حسین‌علی نوری (۱۸۱۷، تهران – ۱۸۹۲، عکا) شهرت یافته با لقبِ بَهاءُ الله، رهبر دینی ایرانی، پایه‌گذار آیین بهایی و از پیروان باب بود؛ از ایران همراه علمای دیگر بهائی به عراق کوچید، به استانبول و ادرنه تبعید شد، سپس به عکا که همان‌جا درگذشت. پیروان او بهائی خوانده می‌شوند. بهائیان معتقدند که حسینعلی نوری، بنیانگذار دین بهائی جدیدترین فرستاده الهی در سلسله پیامبران پیشین چون حضرت ابراهیم (علیه السلام)، حضرت موسی (علیه السلام)، حضرت مسیح (علیه السلام) و حضرت محمّد (صلّ الله علیه و آله و سلّم) است و رسالتش برای ایجاد تمدّنی جدید و جهانی است که بشر در این زمان بدان نیازمند است.

عباس افندی فرزند ارشد بهاءالله ملقب به  عبدالبهاء

عباس افندی فرزند ارشد بهاءالله -بنیانگذار بهائیت- که به نام عبدُالبهاء شناخته شده‌است، سومین شخصیت محوری بهائیت است که پدرش، بهاءالله نوزده سال پیش از مرگش، آنچنانکه در کتاب اقدس و نیز در کتاب عهدی اشاره کرده‌ است، وی را به مقام جانشین، مبیّن و مفسر بهائیت برگزید. او در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۲۱–۱۸۹۲ مسئولیّت ادارهٔ جامعهٔ بهائی را برعهده داشت.

شوقی افندی

شوقی افندی ربّانی (۱ مارس ۱۸۹۷ م – ۴ نوامبر ۱۹۵۷ م) که به شوقی افندی هم شناخته می‌شود، به مدت سی و شش سال ولی امر و سرپرست جامعه بهائی در سراسر عالم بود. او که نتیجه (فرزند نوه) بهاءالله شارع دین بهائی و نوه دختری عبدالبهاء بود، پس از وی، مسئولیّت ولایت امر در جامعه بهائی را از ۲۸ نوامبر ۱۹۲۱ میلادی تا زمان مرگش در نوامبر ۱۹۵۷ میلادی، به عهده گرفت و در بین پیروان آئین بهائی به ولیِّ امرُالله ملقّب گردید.