برخی ضرب‌المثل‌ها عجیب حکمت داره!
مثلا: « کار را که کرد، آنکه تمام کرد»!
دیدی تو زمین فوتبال یازده نفر دنبال توپ ۹۰ دقیقه میدوئند و اون وسط کسی که گلِ آخر رو زده مورد تمجید و قدردانی قرار میگیره!
یا تو مناسبتها کلی آدم پشت صحنه تلاش میکنند و آخرش از اونی که با قیچی روبانِ قرمز رو پاره می‌کنه تشکر میکنند!
انگار آخری‌ها یه جور دیگه ارج دارند!
این قضیه تو پیامبرها و انبیا هم صدق می‌کنه!
خدا دونه دونه فرستاده‌هاش رو برانگیخت تا مردم رو به توحید و لا اله الا الله تذکر بِدَن و حُسن ختام افتاد به دست « محمد مصطفی صلی الله و علیه و آله»
آخه کار باید به دست بهترین، برترین، شریف‌ترین، عزیزترین، آقاترین، باعقل‌ترین، گرامی‌ترین، محبوب‌ترین فرستاده تموم میشد تا جایی که خودِ خدا شرط اکمالِ بندگی‌اش را به ابلاغِ او در غدیرخم معرفی کرد:
« اَلْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً. »
مالکِ هستی خیلی قشنگ آخرِ کارِ رسالتِ انبیا رو به وجودِ احمدِ مختار مُهر و به نگینِ نامِ او ختم کرد!
قشنگ‌‌تر از اون اینکه تموم شدنِ بساط ظلم و پهن شدنِ عدلش رو هم سپرد به دستِ آخرین موعود، همونی که اشبه الناس خَلقا و خُلقا به نبی‌است!
همونی که مثلِ جدّش رحمه للعالمینه و مایهِ کمالِ اراده‌ی خدا!
چقدر خوبه روز تولدِ ختم المرسلین برای اومدن ختم الوصیین دعا کنیم که با ظهورش جهان مثل ۱۷ ربیع عام الفیل، دوباره طعم سعادت رو میچشه و آسمون بخشش رو از سر میگیره! همون روزی که دور نیست و گیتی در انتظار اوست….
میلادِ فخرِ جهان، حامدِ جان، محور کون و مکان، صاحب خلقِ کلان، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و همچنین میلاد امام جعفر صادق (ع) مبارک باد!
